–Հավատում ու վստահո՞ւմ եք այսօրվա երիտասարդ սերնդին։
–Շա՛տ եմ հավատում, միայն թե պետք է ընդունել, որ սերնդին բաժին են հասել գոյության նոր ձեւեր։ Հարյուր տարի առաջ, երբ մեկը գնում էր, ասում էին՝ գնաց, այսօր գնալ—գալը ոչինչ չի նշանակում, աշխարհագրական դիրքը փոխելը բոլորովին չի նշանակում, որ անպայման մարդը կփոխվի։ Մարդը, եթե իր հետ տանում եւ բերում է հայոց լեզուն, ընտանիքի ավանդույթներն է տանում դուրս եւ հետ բերում նորից… Այդ շարժումները շատ սովորական բան են բոլոր ազգերի համար։ Ինտեգրացիան հիմա համաշխարհային մեծ ուժ է։ Պատկերացրեք՝ մեր գլխավերեւում քանի ինքնաթիռ, որքան մարդ այստեղից այնտեղ է գնում։ Ո՞ւր են գնում, ինչո՞ւ են գնում. կյանքն է այդպես։ Հիմա շարժումը շատ մեծ է, մենք անվերջ շարժման մեջ ենք։ Եթե մեկ հատ «Մոնա Լիզա» կա Փարիզում, պետք է գնալ «Մոնա Լիզա»—ին տեսնելու (բարձրաձայն ծիծաղում է)։
Добавить комментарий