— Դու հարցնում ես՝ ներքուստ համոզվա՞ծ եմ ես: Պատասխանում եմ՝ միշտ եմ համոզված եղել. ամեն ինչում, ինչ արել եմ՝ մարտ կառավարելուց մինչեւ ընտրությունների կազմակերպում: Հայաստանը պետք է զգալ, Սե՛րժ, այն անհնարին է զգալ միայն Երեւանի կենտրոնի թանկարժեք գրասենյակում նստած, անգամ շատ երկար: Հայաստանը կարելի է զգալ դարերի իր երթը շարունակելու համար կռիվ տվող փոքրիկ գյուղի քարքարոտ հողին կանգնած եւ տղաների շիրիմների ծաղկաթփերի կանաչից: Հայաստանը խոսել է արդեն, Սե՛րժ: Վստա՛հ եղիր: Այսքանը:
http://www.armenialiberty.org/content/article/24913250.html
— Что я скажу ему (своему внуку), Серж? Что я обещал своему народу благополучную и безопасную Армению, организовал лучшие за 21-летнюю историю нашей страны выборы (разумеется, проблем былом много, однако они не оказали существенного влияния на результаты), однако я не смог объединить весь народ и показать дорогу в будущее? Что я серьезно отнесся и даже обсудил не имеющие никакого отношения к государству и государственности, высосанные из пальца „истины последней инстанции”?
karap.lv 